7 czerwca w Szkole Podstawowej nr 38 im. gen. W.Sikorskiego w Częstochowie odbył się Przegląd Małych Form Teatralnych. Udział wzięły gimnazja, licea i świetlice socjoterapeutyczne. Regulamin dopuszczał autorskie scenariusze o tematyce uzależnień. V LO reprezentowali uczniowie klasy IA: Arkadiusz Bednarz, Kamila Kolińska, Rafał Gil, Natalia Kosowska, Zuzanna Hat, Edgar Avetisyan, Patryk Karczewski, Karolina Soja i Martyna Sośnica oraz uczennice klasy IIG: Natalia Nowińska i Marcelina Nowak - pod kierunkiem pań: mgr Eweliny Aleksandrowicz i mgr Danuty Zielińskiej. Scenariusz napisała Kamila Kolińska.

Zobacz zdjęcia!!!

Opowiada on o młodej, zagubionej dziewczynie, którą mogłaby być każda z nas. Dziewczynie, szukającej akceptacji rówieśników. Zdobycie ich aprobaty nie jest jednak łatwe, ponieważ jedyne  zainteresowania  grupy - to imprezy. W rezultacie starania Asi stają się obiektem kpin. Jest tylko jedna osoba, która trzeźwo patrzy na sytuację i jest gotowa zrobić wszystko, by odciągnąć dziewczynę od igrania z nałogiem. Tą osobą jest, zakochany w niej Sebastian.

Na próbach bywało różnie, raz lepiej, raz gorzej. Ciągłe powtarzanie ról, pomyłki, przejęzyczenia, to wszystko odbierało nam energię, którą tak bardzo staraliśmy się nawzajem zarażać. Bywały momenty wahania: Czy warto? Może powinniśmy zrezygnować? Na szczęście nasze obawy pozostały jedynie niewypowiedzianymi myślami. Brnęliśmy powoli do przodu, pod cierpliwym okiem opiekunek, choć czasu było niewiele. Dlatego, gdy nadszedł dzień występu, nie martwiłam się, bo wiedziałam, że mamy wszystko dopięte na ostatni guzik, każdy szczegół opanowany do perfekcji.

Czekając na występ, przyglądaliśmy się spektaklom konkurentów. Jako osoby zainteresowane teatrem, robiliśmy to z przyjemnością. Uczniowie innych szkół zaskoczyli nas. Mieli ciekawe scenariusze i oryginalny sposób ich realizacji. Najbardziej podobało nam się metaforyczne przedstawienie uzależnienia jako kobiety, a także teatr cieni. Faktycznie zasłużyli na owacje. Byliśmy widzami, ale każdy z nas z niecierpliwością czekał na moment, w którym stanie na scenie. Ta chwila nadeszła w mgnieniu oka. Obserwowanie popisów teatralnych rówieśników było ciekawym doświadczeniem. Byliśmy widzami, ale każdy z nas czekał na moment, w którym staniemy na scenie i przeistoczymy się w aktorów.

Ta chwila nadeszła w mgnieniu oka. Gdy ostatni raz powtarzaliśmy role, poprawialiśmy stroje i przypominaliśmy sobie nawzajem o szczegółach, a Martyna Sośnica witała widownię i zapraszała na nasz spektakl, w ogóle nie czuliśmy tremy. To dziwne, bo bywały próby, na których myślałam, że powypadają mi włosy ze stresu. Natomiast w ten ważny dzień nic takiego jak zdenerwowanie, zdawało się nie istnieć. Staliśmy się znów sobą, prawdziwymi nastolatkami, którzy śmieją się z głupich żartów i są w stanie stanąć na głowie, by rozbawić przyjaciół. Chciałam, żeby ta chwila trwała wiecznie. Na scenie czuliśmy się jak ryby w wodzie. Nie trzęsły nam się ręce, nie było żadnych pomyłek ani niekontrolowanych gestów.

Jako autorka scenariusza byłam taka szczęśliwa i dumna z naszej grupy. Musieliśmy nauczyć się współpracy, pewności siebie, chodzenia na kompromis. Dzięki temu poznaliśmy się jeszcze bardziej i zżyliśmy jak z rodzeństwem. I, choć zajęliśmy czwarte miejsce, a nie wymarzone pierwsze, stojąc na scenie, uświadomiliśmy sobie, że wcale nam na tym nie zależało. Czuliśmy się wspaniale, bo to właśnie nam publiczność biła najgłośniejsze brawa.  Nie ma odpowiednich słów, by opisać, jak przyjemne jest to uczucie, gdy praca, powiązana z ogromną przyjemnością, jest doceniana przez tak wielką grupę osób. Gratulacjom nie było końca, byliśmy szczęśliwi. To właśnie tam, na tej małej szkolnej scenie wszystko się dla nas zaczęło.

Kamila Kolińska (klasa IA)

opieka redakcyjna: mgr E. Aleksandrowicz, mgr D. Zielińska

InsufficientImageDataInFile `/home/vlosmart/public_html/vlo3/images/stories/uzaleznienia2016/u37.jpg' @ error/jpeg.c/ReadJPEGImage_/1184