Z radością informujemy o wynikach konkursu na recenzję ulubionej książki: "Książka, którą warto  przeczytać".

Zobacz zwycięską pracę!!!

I miejsce – Sandra Kisielewska (2e)
II miejsce – Karolina Rachmińska (2f)
III miejsce – Natalia Turek (3b)

Serdecznie gratulujemy zwycięzcom!

Dziękujemy wszystkim uczestnikom za wzięcie udziału w konkursie i nadesłanie prac.

mgr Aneta Salachna
mgr Edyta Pietrzkowska
mgr Ewelina Trybuszewska

"Mężczyzna imieniem Ove" Fredrika Backmana

"Mężczyzna imieniem Ove" Fredrika Backmana to książka opowiadająca o starszym człowieku, który po śmierci ukochanej żony traci wszystkie barwy swojego życia, bo te odchodzą wraz z nią.

Główny bohater na początku nie jest przedstawiony zbyt pozytywnie. To mężczyzna burkliwy, zgorzkniały, smutny, a jego jedynym pragnieniem jest zakończenie swego szarego, przytłaczającego żywota. Nie zauważa tego, co świat może mu jeszcze zaoferować, więc kiedy do jego życia wkraczają nowi sąsiedzi: blondwłosa flądra i kot, następują zmiany. Mężczyzna na nowo zaczyna zauważać kolory życia, czyli to, co stracił wraz z odejściem żony.

Śledzimy historię Ovego od początku. Poznajemy jego dzieciństwo, pracę, to, co czuje i jaki jest na zewnątrz, jak zachowuje się w stosunku do innych ludzi. Praktyczny, szorstki, czasami irytujący, bez cienia uśmiechu na twarzy, ale jednak okazuje się być człowiekiem o wielkim sercu i duszy,
którą ukształtowała przeszłość.

Kiedy funkcjonujemy w społeczeństwie i rozmawiamy z różnymi ludźmi, nigdy nie wiemy wszystkiego. Nie wiemy, jacy są naprawdę. Nie wiemy co ich ukształtowało, kto ich wychowywał. Książka Fredrika pozwala nam dostrzec to wszystko, czego nie widzimy w prawdziwym życiu. Przeżywamy wraz z bohaterem wahania, złość, pragnienie śmierci, frustracje i jednocześnie widzimy też wszystko, czym zostało to spowodowane. Widzimy to, co Ove okazywał na zewnątrz i to, co czuł naprawdę.

Aż w końcu dostrzegamy w nim kogoś więcej, niż zgorzkniałego starca – prawdziwego człowieka, który mimo wszystko też czuje. Czuje tak dużo, że wszystko zaczyna go przytłaczać.

Kiedy czytałam książkę, były momenty, gdy współczułam Ovemu, ale wiem, że nie powinno tak być – on by tego nie chciał. Jego postać dała mi dużo do myślenia, dużo refleksji i jeszcze więcej pozytywnych uczuć. Dzięki niemu dostrzegłam coś tak ważnego, jak drugi człowiek i jego uczucia.

Czytając książki zauważam, że niektóre z nich składają się z dialogów i opisów, które następnie nie tworzą spójnej całości. W innych postacie mają proste, powtarzające się osobowości. Innym razem czuję, jakbym czytała tą samą książkę dziesięć razy, bo opisy uczuć głównych bohaterek romansów wyglądają tak samo. Ta książka nie była romansem, pochodzi z gatunku literatury pięknej, ale to jak została opisana i ile uczuć we mnie wzbudziła, jest nie do opisania. Dla mnie przekroczyła nawet znaczenie piękna, bo była tak niesamowita.

To było coś nowego, świeżego, coś czego już zawsze będę szukać w innych książkach, ale nigdy tego nie znajdę. Nie znajdę nigdy równie dobrej historii, równie dobrych bohaterów. Nie tylko Ove był wspaniały. Była Sonjia, dla której jeździł pociągiem nie w tę stronę, w którą powinien. Był Rune, jego przyjaciel, który podzielał pasję do samochodów. Był szczeniak z zepsutym rowerem. Gamoń, który nie umie zaparkować samochodu i żona Gamonia, która nie umie prowadzić. Był też kot, którego główny bohater nie cierpiał. Oni wszyscy sprawiali, że historię rozjaśniły kolory, których brakowało w życiu Ovego. Dały mu nadzieję, której oficjalnie nie potrzebował, ale ostatecznie stała się dla niego nowym światłem.

Chciałabym móc przeczytać tę historię jeszcze raz tak samo, jak za pierwszym razem, żeby na znowu poczuć uczucia, które mi towarzyszyły, kiedy przewracałam wszystkie strony po raz pierwszy. Faktem jest jednak to, że nie muszę cofać się w czasie, żeby poczuć to jeszcze raz tak samo intensywnie. Wiem, że odczuję to za każdym razem przy zetknięciu się z książką. Poczuję ten sam smutek, radość, tęsknotę i łzy pod powiekami. Mogę przeczytać ją tysiąc razy, a za każdym kolejnym, obudzi te same uczucia, co za tym pierwszym. Będzie tak samo żywa i tak wspaniała. W tej kwestii nie zmieni się absolutnie nic.

Jedyne co mogę zrobić na sam koniec to powiedzieć, że nie znalazłam do tej pory w życiu lepszej książki niż ta i prawdopodobnie nigdy nie znajdę, bo gdyby ktoś powiedział mi: "Wybierz jedną książkę, którą będziesz czytała do końca życia, nie mogąc przeczytać innej", wybrałabym "Mężczyzna imieniem Ove" autorstwa Fredrika Backmana. Stawiam ją na pierwszym miejscu ponad wszystkimi innymi książkami tego świata.

Sandra Kisielewska (2e)